Het was de laatste vrijdag voor de Paasvakantie.
Mama had zoals gewoonlijk eten gemaakt en meegegeten.
We hadden naar Up gekeken want het was een filmavondje.
En dan begon mama weeën te krijgen en vroeg mama aan papa om de vroedvrouw te bellen.
Ik las veel voor voor mama tijdens de bevalling.
Ze zei dat mama beter in bad zou gaan.
Mama begon meer en meer pijn te krijgen.
Er kwam nog een vroedvrouw.
Toen hielpen ze mama uit bad te komen en in bed te kruipen.
Ik lag tussen mama en papa.
Mama begon nog meer pijn te krijgen.
Ik werd een beetje bang.
Ze kwam uit bed en vroeg om de baarkruk.
Maar de vroedvrouw had hem niet bij.
Ze zij dat papa op de bureaustoel moest gaan zitten en mama op zijn schoot.
Mama riep een beetje maar niet zo luid.
En toen gebeurde het.
Mijn broertje was geboren.
Einde.
Vanaf dat we weten dat we jouw mogen verwachten, is het al spannend wanneer precies je geboorte zou zijn. Deze is uitgerekend op 2 april, terwijl dit bij Tibe 3 april was. We zetten ons gedacht op eind maart en hopen stilletjes dat je een eigen verjaar-dag zal krijgen.
In het begin is het geen makkelijke zwangerschap. Het duurt maar liefst 19 weken voor mama zich terug wat fitter begint te voelen. Je laat ook pas op 20 weken de eerste schopjes voelen die ons eindelijk gerust stellen dat alles ok is en ons vierde kindje echt onderweg is.
Alles keert om, het wordt een zalige zwangerschap met een heel hevige schopper. Je buitelt nog rond in de buik op 38 weken en mama wordt al bang dat je nog in stuit zal blijven steken. Ook nog tijdens de bevalling ga je heel wild tekeer en zie ik mijn buik voor de laatste keer dansen.
Op 21 maart rommelt er iets. Maar mama is helemaal niet klaar voor de geboorte! De vroedvrouw is dan net een weekend niet beschikbaar dus hopen we dat het niet in gang schiet. Pas op 29 maart voelt mama opnieuw wat harde buiken, of zijn het toch heel flauwe voorweeën? Omdat mama liefst niet achter het stuur kruipt, besluit papa om van thuis te werken en de kindjes naar school te brengen. Omdat mama toch niets noemenswaardig meer voelt, gaan we nog snel naar een paar winkels om wat materialen voor de nieuwe keuken te bekijken. Bij de spoelbakken voelt mama precies toch een echte voorwee en daarna op de speelplaats moet mama zelfs eventjes blijven staan omdat het toch wel wat trekt.
Terug thuis is alles rustig, mama kookt, we eten en zetten een film op voor de kindjes. Mama kijkt mee en voelt nu af en toe een heel lichte wee. Na een poosje zoekt mama rust op in de badkamer en komt er toch steeds vaker een flauwe wee. Om 20u drinkt Tibe voor het slapengaan en voelt mama eindelijk een iets langere wee, maar ook die gaat voorbij en er komt geen regelmaat in de korte, makkelijk te verdragen opvolgers.
Arne wou graag bij de geboorte zijn, dus zegt mama hem dat het wel kan zijn dat het voor vannacht is en dat hij nog wat mag opblijven. Hij haalt meteen een paar boeken naar de badkamer om uit voor te lezen. Papa belt naar de vroedvrouw om eens te horen wat we moeten doen als het echt begint omdat ze op dat moment bij een andere bevalling is. Ze komt om 21u eens kijken. Mama zegt meteen: ‘het stelt echt nog niet veel voor, maar ik veronderstel wel dat het voor vannacht zal zijn.’ Het ziet er dus naar uit dat het toch op Tibe zijn verjaardag zal zijn. Tegen alle verwachtingen in, zit mama al aan 5 à 6 cm ontsluiting. Mama ontkent nog steeds dat de bevalling al bezig is en kruipt in bad voor wat afwisseling. De vroedvrouw stelt dat, eens de ontsluiting volledig is, de baby er uit zal glijden. Ze belt haar collega en mama vraagt zich eigenlijk stilletjes af of dat de moeite al is.
De weeën zijn kort en zeer goed te verdragen. Arne leest nog voor en stelt allerhande vragen die mama tussen de weeën door beantwoordt. Rond 22u15 zit mama aan 7à8 cm, maar langs rechts is er nog een rand omdat je nog steeds niet genoeg duwt met je hoofdje. De vroedvrouw stelt voor om op bed te gaan liggen, op de rechterzij met één been gestrekt en het andere opgetrokken en verhoogd zodat je wat extra ruimte krijgt om die laatste noodzakelijke draai te maken.
Op bed ligt Arne tegenover mama en papa achter hem. Het is 22u30. De weeën worden nu toch pijnlijk en mama voelt bij elke wee de druk veranderen. Arne wrijft zacht op mama’s schouder tijdens een wee. Na een vijftal weeën doet het echt pijn en zegt mama al eens ah tijdens het blazen. Het wordt nu ineens heel moeilijk en papa haalt de vroedvrouw erbij. Zij masseert mama’s onderrug tijdens de volgende wee om mama te helpen haar bekken te ontspannen. Het is zo heftig dat mama help begint te roepen. Tijdens een kanjer van een wee krijgt mama plots persdrang en knal, daar breken de vliezen! Water overal op bed. Arne verschiet van de kracht en hevigheid en gaat in een hoek van de kamer staan. Mama moet nu uit bed en op papa’s schoot gaan zitten voor het laatste stukje. De vroedvrouw zegt meteen dat ze de baby al ziet en in diezelfde perswee wordt meteen het hoofdje geboren. Heel even inhouden om de te controleren of de navelstreng niet rond het nekje zit, dan nog één keer duwen en mama mocht je aanpakken. Het is 22u56.
Daar was je dan ineens al, wondermooi mini-mensje! Arne kwam meteen kijken. Hij had weggekeken bij de geboorte zelf en schrok wat van het bloed. Hij haalde het fotoapparaat dat nog in de badkamer lag en nam een paar foto’s van zijn kersverse broertje. Tibe werd na een half uurtje wakker toen je huilde terwijl de vroedvrouw je aan het wegen was. De verwondering in de oogjes van je twee broers vertelde alles wat mama en papa ook voelden.
Welkom, lieve kleine Vigo! Een mannetje dat plots veel haast had en toch een uurtje voor de verjaardag van Tibe geboren werd.
